Tomas Loveniers

Studie van plaatmateriaal. Planken hebben niet enkel een dragende maar kunnen ook (en tegelijkertijd) een verbindende functie hebben.

Het asymmetrische patroon van schappen en hoogten maakt dat dit rek een heel gespecialiseerd uiterlijk krijgt. Elk materiaal met een specifieke vorm en afmetingen lijkt op deze manier een speciaal hiervoor gereserveerde plaats te hebben. In werkelijkheid is dit rek een versmelting van twee wandkasten. Om deze aan elkaar te bevestigen werden extra schappen geschroefd over de middens die zo beide wandkasten met elkaar verbinden.

Door het overgebleven plaatmateriaal een nieuwe functie te geven, vergroot je de mogelijkheden van je houtatelier én verwerk je gemakkelijker materiaal dat je anders zou afdanken.

Voor dit rek hebben we geprobeerd om zoveel mogelijk uit lange planken te halen.

Voor sommige projecten laten we hout op maat zagen. Het overgebleven hout krijgen we mee naar huis. Deze lange planken willen we ook zo lang mogelijk houden. Hoe minder zaagsneden we moeten doen, hoe minder energie dat we verbruiken.

De linkerzijde is open om hier geen materiaal aan te verspillen. Zo kunnen we een hogere kast te verkrijgen. De planken lopen verder om de kast ook een plafond te geven. Dit kan je dan als extra stapelplaats gebruiken.

De dragers voor de schappen dienen tegelijkertijd ook als verbindende elementen om de lange planken bij elkaar te houden.

De tijdelijke invulling aan het Sint-Amandplein maakte gebruik van alle achtergebleven studentenmeubilair. We verwerkten twee bureaubladen tot een bescheiden oppervlak voor onze bar. 

Twee gerecupereerde TL-armaturen achter een zalmroze doek zorgen voor wat sfeerverlichting.

Het oppervlak rust direct op vier gerecupereerde frigo’s. Deze doen nu dienst om dranken te koelen tijdens onze evenementen.

Een studie van klassiek design en hergebruik.

De twee witte rails functioneren zowel als poten als schappendragers. Het is tegelijekrtijd de ruggegraat als de ribben van deze hybride kast. Het wit metaal past chromatisch bij het wit gelamineerd plaatmateriaal.

De zijkanten zijn afkomstig van postkisten. Deze kenmerken zich door iconische symbolen en geven het uiterlijk van deze kast, samen met de willekeurige vorm van de planten, een ruwere identiteit zonder dat we zelf verf of andere verkleuringen moeten toevoegen.

De deuren van de kast zijn afgekeken van een ontwerp door Gerrit Rietveld. Die gebruikte een houten lat met aan boven-en onderzijde twee deuvels. Door hun ronde vorm werken deze als scharnieren wanneer je de deuren opent en sluit.

Een studie van hergebruik en economisch design. Enkele functies van een kast zijn hier onder de loep genomen.

Het idee is om een kast rond de schappen te maken. Achter- en zijkanten blijven open. Het is voldoende om schappen boven elkaar te plaatsen; er hoeft geen extra materiaal te worden verspild om deze op te vullen.

De bovenzijde is opengelaten om licht binnen te laten en planten ruimte te geven om te groeien.

Een paneel in wit laminaat reflecteert het licht van de piramidevormige lamp. Een esthetisch ontwerp gaat in dit geval dus niet ten koste van de lichtopbrengst en energieverspilling, integendeel. 

De halfronde houten panelen scharnieren open. Deze komen van een klein salontafeltje en werken als complement naast de andere geometrische vormen om een ‘volledig’ ontwerp te verkrijgen.

Afmetingen:

De overschotten Métisse, een isolerende spons gemaakt uit gerecycleerde kleding, werden verwerkt in losse elementen die voor extra geluidisolatie moeten zorgen. Het houtwerk komt van palletten en gedemonteerde kasten.

Het podium voor drum bestaat uit gerecupereerde kasten en twee matrassen. Het witte oppervlak van de gelamineerde spaanderplaten steekt af tegen de goudgroene gordijnen aan de muur.